Pizza "Aplikancka" (na cześć pewnego Aplikanta)

Przygotowanie domowej pizzy jest bardzo proste i daje szerokie pole do popisu. Można eksperymentować do woli. Podczas moich ostatnich "szaleństw" kulinarnych odkryłam cudowne połączenie smaków.
W ROLI GŁÓWNEJ - Pan Bakłażan i Pani Gorgonzola.

Do przygotowania ciasta potrzebne będą drożdże (pół kostki), mąka, szklanka ciepłej (nie gorącej!) wody, cukier i sól.
Do miski wlewam dwie łyżki ciepłej wody, łyżkę mąki, pół łyżeczki cukru, płaską łyżeczkę soli i trochę drożdży.
Mieszam i odstawiam zaczyn w ciepłe miejsce na 15 minut.
Ważne jest to, żeby woda nie była zbyt gorąca. To może zabić drożdże! Ja na szczęście nie mam morderczych skłonności;)
Do zaczynu wlewam teraz resztę wody, drożdże i dodaję tyle mąki, żeby ciasto się nie kleiło i miało zwartą konsystencję.
Łatwo z mąką przesadzić. Wtedy ciasto będzie po upieczeniu "bułowate", a takiego nie lubię. Surowe, nie powinno być zbite i twarde.
Teraz czas by podwoiło swoją objętość, w ciepłym miejscu, pod bawełnianą ściereczką.
Można dodać jeszcze łyżkę oliwy lub posmarować nią, rozwałkowane ciasto.
Na cieniutki placek, nakładam łyżką passatę pomidorową lub pokrojone pomidory z puszki. Nie za dużo, bo ciasto namięknie.
Dodatki, to wcześniej pokrojone i podsmażone bakłażany i ser gorgonzola (może być też dor blue lub lazur).
Na koniec żółty ser i gotowe.
Pizzę piekę w nagrzanym na maxa piekarniku przez ok. 8 minut.

Dyniowe szaleństwo trwa! Dyniowe ragout.

Ragout to potrawa przypominająca gulasz. Przygotowanie polega na duszeniu podsmażonych wcześniej kawałków mięsa z różnymi dodatkami. Ja użyłam wołowiny.
Najpierw na patelnię wrzucam mięso, które dusi się najdłużej. Później dodałam pokrojoną w cząstki dużą cebulę, a na ostatnie pół godziny, obraną i pokrojoną dynię.
Mam świetną mieszankę ziół benedyktyńskich do dziczyzny. Oprócz niej, użyłam ziela angielskiego, pieprzu i rozmarynu. Żeby wołowina była miękka, trzeba posolić ją pod koniec obróbki termicznej.
Potrawa robi się sama. Można kupić mięso pokrojone. Krojenie dyni i cebuli zajmuje 5 minut.

Polecam!;)

Smaki jesieni na dłużej...

Tym razem dynia:)
Z imbirem, macedońskimi papryczkami, goździkami i kuleczkami czarnego pieprzu.
Przygotowanie tak jak w przypadku gruszek - bardzo proste.
Dodałam tylko mniej cukru.

Smaki jesieni na dłużej...

Mam nadzieję, że dotrwają do Bożego Narodzenia... 

Genialne do domowego pasztetu lub pieczonego mięsa. Na dobry początek - gruszki w occie.

Trzeba wybrać gruszki twarde, najlepiej niedojrzałe. Po obgotowaniu w syropie z octem będą w sam raz.

Wszelkie korzenne dodatki, mile widziane. Ja dodałam cynamon, goździki i anyżek.

Moim zdaniem brązowy cukier demerara i skórka z limonki, pięknie zamkną kompozycję smakową.

Proporcje wody do octu 10% to 4:1. 

Ilość cukru - kilka czubatych łyżek (jak zwykle "na oko").

Dodatki: skórka limonki, goździki, laski cynamonu, anyżek.

Obrane i pokrojone gruszki wrzucam do syropu z octem i gotuję kilka minut.

Układam w słoiku i zalewam wrzącym płynem. Następnie zakręcam i stawiam do góry dnem do ostygnięcia.

Gotowe!

Impresje figowe

- Figi?
- Uwielbiam!!!:)
Nie będę pisać, że krzyczały. Po wpisie o kabaczkach, siostra zaleciła mi wizytę u specjalisty;)
Pojawiły się w supermarkecie w przyzwoitej cenie, więc kupiłam. Sezon na figi trwa!
Pierwsza propozycja, to sałatka z cykorią i wstążkami białej rzodkwi posypana czarnuszką z dressingiem z oliwy, octu balsamicznego i miodu.

Propozycja śniadaniowa to grzanka z miodowego chleba (własnoręcznie zrobionego) z konfiturą pomarańczową i pokrojoną w plasterki figą.

Sushi

Wariacja jesienna... Futomaki ze świeżym łososiem, gruszką i dynią. 

Zalewę do ryżu zrobiłam z octu ryżowego, brązowego cukru i sosu sojowego.

Faszerowane kabaczki

Musiałam je kupić. Nie mogłam się oprzeć. Były piękne, długie i zielone. "Krzyczały" do mnie ze straganu: "Weź nas do domu!":) Wzięłam... i zaopiekowałam się jak tylko potrafiłam.

Ty też możesz! 

Kabaczka trzeba umyć i cienko obrać lub zostawić skórkę. Jeśli kabaczek jest długi, to dla oszczędzenia czasu i energii lepiej go przekroić. Następną czynnością jest wydrążenie miąższu. Ja robiłam to za pomocą łyżki i noża.

Teraz trzeba kabaczka posolić i odłożyć do lodówki.

Przygotowanie nadzienia jest proste. Na patelnię wrzucam zmielone wcześniej w maszynce mięso (wołowe i wieprzowe) pokrojone pieczarki i cebulę. Dodaję sól, pieprz, zioła prowansalskie i dodatkowo dużo majeranku.   

Na końcu smażenia wrzucam posiekaną natkę pietruszki. 

Nadziewam kabaczki ostudzoną mieszanką i wkładam w przykrytym naczyniu żaroodpornym do nagrzanego do 180 stopni piekarnika. Wyjmuję, gdy kabaczki są miękkie.

Można zapiec je pod beszamelem, żółtym serem, polać kwaśną śmietaną...

Ja podałam je z dipem z pieczonych bakłażanów z czosnkiem.

Z pewną taką nieśmiałością...

Blogów o jedzeniu jest mnóstwo... Kto to będzie czytał? Czy ja mam czas na coś takiego?!
Pytań pojawiało się wiele...
Jednak jedno, często ponawiane, już odejdzie w niepamięć. "Po co ci tyle zdjęć jedzenia, mogę to skasować?":)
Nie - nie możesz! Mam Bloga!!!